Bu kitabı yazarken nasıl heyecanlıyım, nasıl mutluyum anlatamam. Bloğumu açmaya niyetlendiğim zaman birkaç Türk bloggerı araştırdım. Gerçekten beğendiğim bloglardan birisi Şule Hanıma aitti. Daha sonra Şule Hanım’ı sosyal medyadan takip etmeye başladım. Kişiliğini, anneliğini çok beğeniyordum. Sonra kitabını merak ettim. Kitabı anlatmadan önce biraz yazardan bahsetmek istiyorum.
Şule Alkış, 2 çocuk annesi güzel ve güçlü bir kadın. Şule Hanım ile ilgili detaylı bilgi için http://www.birannetavsiyesi.com/hakkimda/ linke tıklayıp onun bloğundan okuyabilirsiniz. Benim onu anlatabileceğimden çok daha güzel kendisini anlatmış.
Dediğim gibi sosyal medyada takip ediyordum ve tavsiyelerini, yazılarını, düşüncelerini beğeniyordum. Kitabı Hare’yi merakla satın aldım. İnce bir kitap ve fiyatı piyasaya göre gayet makuldü. Önce Hare ne demek onu araştırdım. TDK’ye göre hare; kimi nesnede, canlıda, göz ve benzeri şeylerde görünen parlak çizgiler demekmiş. Sonra kitabın arka kapağındaki yazıyı okudum. Benim gibi çok kitap okuyan arkadaşlarım bilir, kitabın arka kapağındaki bölüm içeriği ile ilgili çok bilgi verir.
‘Özüne kazımak istediğin duyguları yaşamaktan korkma.
Her duygu, antrenmanıdır ruhunun.
Duygularının rengini söyleyebilir misin mesela?
Görünür olsalardı ne renk olurlardı acaba?
Ona baktığında hissettiğin duyguyla, onun sende hissettikleri aynı mı?
Belki de değil…
Hatta muhtemelen değil…
Üzülme, çünkü “anlam” herkes için farklı…
Beklentiler de öyle…
Bir düşün bakalım, belki sevdiğin o değil, ona karşı beslediğin duygulardır, olamaz mı?
Olur…
Ondaki duygunu o sanıyorsundur belki kim bilir…
Halbuki gerçek olan duygundur, o değil…
İkisiyle de tanışmaya hazır mısın?’
Tam olarak kitabın arka kapağında bunlar yazıyordu. Renklere ilgilenen bir insanım ve her rengin kişilik üzerinde etkisi olduğunu biliyorum(hatta https://www.ireminpenceresinden.com/renklerin-kisilige-etkisi/ yazımda sizlerle de paylaşmıştım.) . Acaba Şule Hanım nasıl yansıtmış düşüncesiyle başladım okumaya. İçerisinde harenin içerisinden çıkan birkaç renkten bahsetmiş. Kırmızı, mavi, sarı… Her renk farklı duygular hissettiği zaman gelmiş daha doğrusu o renkleri çağırmış. Sanki onlara yaslanmış ve birlikte ağlamışlar. Bir kız çocuğu olarak, bir kadın olarak hatta bir anne olarak yaşadığı bazı iyi/kötü deneyimleri okuyucuya yansıtırken renklerle bağdaşım kurmuş. Bazen onu ayağa kaldırmışlar(renkler), bazen ağlarken destek olmuşlar. Bazen onun bakış açısını değiştirmesini sağlamışlar. Bir renk insanın nasıl düşüncesini değiştirir demeyin, yazar onlara anlamlar yüklemiş. Birde renklere mavi, yeşil değil de farklı dildeki anlamları ile seslenmiş. Size şunu diyebilirim bir solukta kitabı bitirdim. Kitap 2019 basım yani yeni bir kitap sayılır. Türü deneme olarak geçiyor ama bana bir kişisel gelişim kitabı havası verdi. Çünkü içindeki ruha sesleniyor ve dönüşüm yapmanı silkelenip kendine gelmeni söylüyor. Arada Allah’a olan inancını da hatırlatıyor. Eğer çevrenizde olan bazı olaylara, yaşanan bazı şeylere gözünüzü yumup susuyorsanız hatta içinize atıyorsanız mutlaka okumalısınız. Daha çok kadınlara hitap eden bir kitap olmasına rağmen bence erkek arkadaşlar da okuyabilir. Bir kadına karşı bakış açıları, empati yetenekleri gelişir.
Bu kitabı okurken sosyal medya hesaplarımda kitabın içinde beğendiğim bir sözü paylaştım. O paylaşım benim Şule Hanım ile tanışmama vesile oldu. Sosyal medya aracılığıyla da olsa onunla sohbet etmek beni çok mutlu etti. Hiç egosu olmayan çok tatlı bir kadın, ses tonundan dahi bunu anlayabiliyorsunuz. Eğer sizde böyle yazarlara hasret kaldık diyorsanız mutlaka Şule Hanım’ın bloğuna bir göz atın, sosyal medya hesabına bir bakın hatta kitabını okuyun. Eğer kitabını okursanız benimle düşüncelerinizi paylaşmayı unutmayın. Keyifli okumalar.
