İzlemekten keyif almak terimi hangisine yakışıyor? Sinemayı da tiyatroyu da izlemeyi çok severim ancak ikisinin yeri de çok ayrı.
Sinemadan başlarsak ses efektleri sayesinde canlanabiliyor. Hatta sinemada en sevdiğim şey diyebilirim; aniden gelen sesle irkilmek. O yüzden gerilim içerikli filmler izlemeyi seviyorum. Korku filmi de izlemeyi severim ancak dini içerikli yani dualı felan olanları sevmiyorum. Genelde bunları da dediğim gibi sinemada izlemeyi tercih ederim. Bir de çok mutlu sahneleri olan filmleri izlemeyi severim. Yani bence sinemada izlenmeye değer filmler duyguları zirvede yaşatanlar olmalı. Çünkü onun dışında hem çok pahalı hem de kapalı bir kutu gibi izliyorsun. Eğer içeri kalabalıksa rahat da edemiyorsun. Herkesin nefesinden rahatsız oluyorsun. Dışarıdan yiyecek de getiremiyorsun. Ben ki genelde bir sürü şey yiyip içen biriyim orda kısıtlı oluyor. Ne satılıyorsa onu yiyebiliyorsun. Kuruyemiş olan yerde sandviç olmuyor, sandviç olan yerde kuruyemiş olmuyor. Kola olan yerde filtre kahve olmuyor. Boğazına düşkün olan benim gibi insanlar bunlara dikkat eder. Koltuğu çok rahat diyorlar, evde daha rahatsın, istediğin gibi yayıl. İstersen battaniyeni al. Konfor evimde diyenlerdenim bende.
Biraz da tiyatroyu konuşalım. Küçükken çocuk tiyatrolarına bayılırım. Bende bir sürü skeç, tiyatroda oynadım. İlkokul öğretmenimiz sağ olsun her sene sonu gece düzenlerdi. Gösteriler, danslar… Çok etkinlik yaptım. Hatta minicik boyumla gelin bile olmuştum. Sahneden velilere gül atmıştık. Beni görünce “Ayyy!” “Çok şekkeerr!” “Sen minik gelin mi oldun!” sesleri yükseldi. O zaman damat kimdi hatırlamıyorum ama çok eğlenmiştim. Bir sürü prova yapmıştık. Çok eğlenceliydi.
Emek açısından ikisi de çok istiyor. Hatta sinemada izlediğimiz filmler çok çok daha masraflı. Kameralar, oyuncular, figüranlar, makyözler, stilistler, yönetmen, araçlar… Tiyatro daha az masraflı. Ancak benim gözümde tiyatro daha özel. Lise zamanlarımda Yunus Emre’nin hayatının konu olduğu bir tiyatroya gitmiştik ailemle. İlk gösterim olmamasına rağmen başroldeki kişi bize o zamanlarda Yunus Emre’nin hayatını çok güzel anlatmış hatta hissettirmişti. Bence bu çok özel bir durum. Sinema filmindeki gibi bir anlık değil, adam her akşam aynı role bürünüyor ve onu seyirciye hissettiriyor. Sinemadaki gibi yanlış bir şey söylediğinde veya repliğini unuttuğunda tekrar çekme ihtimalleri de yok. Tiyatro oyuncusu olmak daha zor o yüzden bence. Ayrıca kısıtlı bir alanda oluyor. Yani sinemadaki gibi il il gezmiyorlar mesela. Bir sahne ve birkaç eşya ile yapılıyor. Bundan dolayı ben tiyatroculardanım.
Ben küçüklüğümü hatırlıyorum, insanlar gülünce ben sahnede repliğimi unuturdum, gülerdim, konuşamaz kasılırdım. Tiyatro oyuncuları binlerce adamın karşısında bülbül gibi şakıyor ve bir dakika tereddüt etmiyor. Çünkü tereddüt ederse o büyü bozulacak biliyor. Birçok tiyatro sanatçısının ilk sahnesi olmuyor alışıyorlar biliyorum ancak insan yine de hiç mi kötü yapmaz diyor. Bazı sanatçılarımız usta zaten, yıllarını vermişler onlara tek bir sözüm yok ancak bazıları yeni olmasına rağmen hızla ilerliyor. Bence sinemadan daha zor yani tiyatro. Figüran kullanamıyorsun. Bazen arkadaşın repliğini unutunca doğaçlama o anı doldurman lazım. Sinemadaki gibi “Kestikkk baştann alıyoruzz!” denilebilecek bir imkanın yok. Batırırsan bir daha sahne yüzü zor görürsün. Ayrıca halkın yermeleri de cabası. Yapımcı, diğer oyuncular hepsi seni ya yerecek ya yüceltecek ama anlamayacak aslında olanı (Sanki oyunculuk yapmışım, bu sektörü biliyorum gibi anlatıyorum). Bu çıkarımı da gündelik hayattan doğrusal mantıkla yapıyorum. Düşene ya vurulur yada el üstünde tutulur.
Ayrıca tiyatro sinemadan daha ucuz. Işıklar açık rahat rahat etrafını görüyorsun. Sinemada benim gibi eminim çantasına sarılıp oturan bir sürü kadın vardır. Çünkü çok hırsızlık oluyor. Gece görüş kamerası var diyorlar, kalabalıktan görünmüyor. Işık açıkken çanta kucağınızda dursa yeter.
Genel olarak farkları on parmağı geçmez. Ben duygusal içerikte tiyatroyu daha çok seviyorum. Gerilim, aksiyon, korku gibi türlerde ses efektinin bol olacağını düşündüğüm yapıtlarda sinemayı tercih ediyorum. Sizce hangisi?
