Bir üniversitenin sürekli eğitim merkezinde gördüm. Zaten çok istiyordum, hemen kayıt yaptırdım. 2 hafta (10 iş günü) sürecekti. Eve biraz uzaktı ama ben o zamanı da kitap okuyarak ya da uyuyarak geçirebilirim diye düşündüm. Sınıf 14 kişi olacaktı. Nerede, ne zaman olacak hepsini öğrendim, ilk güne hazırdım.
Sabah erkenden çıktım evden. Derslerin olacağı yeri sora sora buldum. Sınıfta kimse yoktu. İlk ben gelmiştim. Oturup gelenleri süzdüm. Herkes için ilk görüşte tahminlerim olur, sonra tutturdum mu diye bakarım kendi içimde. Genelde kişilik hakkında değil de meslek/ilgi gibi konularda tahmin ederim. O günde bunu yapıyordum. Tuhaf olan gelen tüm katılımcılar erkekti. Hocalarda erkekti. Tabii ki cinsiyetçi değilim ama tuhaf geldi. Sonra bir tane kız geldi ve sınıfta 2 kız 12 erkek olduk. Eğitmenimiz geldi. Heyecan dolu eğitim başladı.
Eğitmenimiz de gençti. Gayet güzel gidiyorduk. Herkes farklı meslek icra etmesine rağmen aynı amaç uğruna toplanmıştı. Çok zevk alıyordum. İlk ders arasında okulda lavaboyu bulamadım ve eğitim için kayıt yaptırdığım kadınla karşılaştım. Gidip sordum ve ayaküstü biraz sohbet ettik. Çok tatlı biriydi sağ olsun. O gün kursa katılma sebebimi, mesleğimi, okulu konuştuk. Okul dediğim yerde yukarıda belirttiğim gibi özel bir üniversiteydi. Büyük bir kampüsü vardı. Eğitimi alırken çok mutluydum. Yolda/trafikte geçiyordu çoğunlukla vaktim ancak gündüz bir sürü bilgi öğreniyordum.
Biraz ders içeriğinden bahsedeyim. Linux sistemi, Linux’da bilgisayarı koruma, saldırmalar, uygulamalar, internet açıkları yakalama, Linux’da servisler… Kısaca bunu söyleyebilirim. İçeriği hakkında detaya inmemem gerektiğini düşünüyorum çünkü her eğitim içeriği aynı olmuyor ve sizi yanıltmak istemem. Ama genel başlıklar belirttiğim gibi.
Normalde bilgisayarı olanlar getirsin dedi eğitmenlerimiz ancak ben götürmek istemedim. Hem bilgisayarım ağır hem de önceki deneyimlerimden anladığım kadarıyla bilgisayara durmadan program yükleyince bir süre sonra yoruluyor, sonuçta bir mekanizma, zarar gelmesinden korkuyorum. Neyse ki eğitimi aldığımız yani derslerin olduğu laboratuvarda yeterli sayıda bilgisayar vardı. Hepsine fare ve klavye getirdiler. Uygulamaları kurdular. Aynı zamanda flaş belleklerimize de uygulamaları alabildik. Notları da paylaşıyorlardı. Hatta eğitmenlerimiz o kadar iyilerdi ki ellerinde bu alana ait olan tüm pdf halindeki kitapları verdiler. Bütün bunlara ek olarak kendi numaralarını bile verdiler. Hepsini çok sevdim.
Benim elektronik eşyalarla yaşadığım sorunları çevrem bilir. Bilgisayar öğretmeni olmama rağmen benden kat be kat fazla bilgisi olanların hep şu sorusuna maruz kaldım: ”Bunu nasıl yaptın?” Genelde bu soruya cevap veremedim çünkü bende bilmiyorum. Bu özelliğimi kursta da çok yaşadım. Orada bize yardımcı olan arkadaşlar vardı ve ben hep sorun yaşıyordum. Bir zaman sonra söylemeye çekinir oldum. 10 günlük eğitimde hep hep hep sorun çıkaran bir kız düşünün, hah aynen öyle düşünürdüm bende. Ama hep bir sorun olsa sanki hissediyor gibi yanımdan yakınımdan geçerlerdi, sanki yardım edebilirim söylemen yeter der gibi. Yine söyleyemezdim ama gözlerinin içine bakardım, yardım edinn dercesine. Gelip bir sorun mu var diye sorduklarında başlardım anlatmaya. Bir defa bile of demediler. Allah razı olsun. Hatta sanki bana yardım ederken çok eğlenirlerdi. Gülerdik, sohbet ederdik. İyi insanlardı.
Son gün sınav vardı, önceki gün tüm konulara çalıştım. Sınavda gayet başarılıydım. Derste de genelde tüm etkinlikleri hemen yapıyordum. Yanlış anlamayın kendimi övmüyorum ama gerçekler böyleydi.
Aa bu arada sınıftaki diğer kızla tanıştım, onu atlamayayım. Çok sevdim, çok tatlıydı. Bilgisayar mühendisliği 3.sınıftı ve sınıf birincisiydi. Oldukça zekiydi. Birlikte vakit geçirdik her boşlukta. Öğrencilik hayatımdaki gibi kahve içmeye başlamıştım. Arada ona da ısmarlıyordum. Güzel bir dostluğumuz oldu. Hala görüşürüz.
Son olarak şunu diyebilirim. Katıldığım için çok mutlu hissettiğim eğitimlerden biri oldu.
